روش های تزریق ازن به آب

ازن در تماس دهنده به آب تزریق شده و در آن پخش می شود. تماس دهنده می تواند بصورت ستون بلند عمودی، مخزن دو بخشی، ستون بستر آکنده ی شیب دار، همزن ثابت یا یک همزن با سرعت بالا باشد. روش های تزریق ازن به آب شامل :

1. تزریق هوای غنی از ازن به آب می تواند تحت فشار مثبت توسط یک دیفیوزر صفحه ای متخلخل واقع در کف یا تحت فشار منفی
   
    
2. توسط انژکتور یا نازل ونتوری مانند انجام شود. حباب های ریز ازن و مخلوط هوا باعث انتقال جرم شده و اکسیداسیون و گندزدایی در حوضچه ی تماس رخ می دهد.
   
    

وقتی ازن تحت فشار تزریق می شود، باید فشار آن به اندازه ای باشد که بر فشار استاتیکی و افت فشار در دیفیوزرها و لوله ها غلبه کند. اگر تزریق تحت فشار منفی انجام می شود، انژکتور باید برای کشیدن ازن از ازن ژنراتور، ایجاد خلا نماید. کارایی انتقال اکسیژن به غلظت ازن در گاز خوراک، فشار گاز خوراک در نقطه ی تزریق، اندازه ی حباب ازن، دمای آب، وضعیت راه بندها در حوضچه ی تماس و ظرفیت طراحی سیستم بستگی دارد.

در ابتدا ازن وارد شده به آب صرف برطرف کردن نیاز ازن شده و سپس به صورت باقی مانده در آب پایدار می شود. غلظت های معمول باقی مانده ی ازن بین 0/3-0/9 میلی گرم در لیتر قرار دارد.

میزان معمول تزریق ازن بسته به هدف از کاربرد آن ( یعنی گندزدایی، کنترل طعم و بو، کنترل رنگ و کنترل پیش سازهای THM ) بین 1 تا 5 میلی گرم در لیتر متغیر است.

بعلت اختلاط و وجود تلاطم در حوضچه ی تماس، تعیین زمان تماس مشکل است. چندین حوضچه ی تماس اختلاط کامل می تواند به طور سری بهم متصل شده تا شرایط جریان پیستونی بهتر فراهم شود.

در یک سیستم دو بخشی، بخش اول حوضچه ممکن است دو سوم کل ازن را دریافت کرده تا نیاز ازن تامین و ازن باقی مانده حداقل باشد. در بخش دوم، باقی مانده ی دوزاژ ازن برای دستیابی به مقدار باقیمانده ی مطلوب و پایدار به آب اضافه می شود. بهترین راه تعیین دوزاژ ازن، انجام مطالعات پایلون است.